Vista normal Vista MARC Vista ISBD

O herbario de Rosalía : Nasín cando as prantas nasen / María López-Sandez

por Fraga Vila, MariÌa Isabel; Fraga Vila, Miguel; LoÌpez SaÌndez, MariÌa; López Sández, María [autor/a].
Tipo: materialTypeLabelLibroEditor: A Matanza, Padrón : Fundación Rosalía de Castro , 2022 Edición: 1ª ed.Descrición: 207 p. : fot. cor ; 22 cm.ISBN: 9788487668548.Materia(s): Castro, Rosalií¡a De | Castro, Rosalií¡a De -- Crítica e interpretación | Poesía galega -- 19º século | Poesía gallega -- 19º siglo | Botánica | Botánica | Plantas -- En la literatura | Plantas -- Na literaturaRecursos en liña: Faga clic para acceso en liña Resumo: Rosalía de Castro converteuse nunha das grandes cantoras da nosa paisaxe. A súa obra mestura, de xeito maxistral, tres ingredientes (as xentes, a natureza e o idioma), combinados a través dun tratamento que, sen renunciar á orixinalidade, entronca cos profundos cambios culturais que no século XIX reconfiguraron a relación do ser humano co medio. Os seus versos, en perpetuo diálogo cos elementos máis humildes, renden tributo á rosa e elevan o carballo ao papel de símbolo sagrado. Os toxos, as silveiras, as flores ventureiras, as herbas do camposanto e os valados e hortalizas como a verza e cereais coma o trigo son protagonistas do seu proceso de creación. A evanescencia da rosa, a permanencia da árbore, o existencial, o amoroso e o colectivo fúndense na paisaxe que transita nas súas páxinas e que hoxe, desde os eidos floridos que ela cantou, evoca en nós ecos dos seus versos
    valoración media: 0.0 (0 votos)

Este rexistro ten moitos ítems físicos (54). Faga clic aquí para velos todos.


HERBARIO BASEADO NA OBRA DE ROSALÍA DE CASTRO

Rosalía de Castro converteuse nunha das grandes cantoras da nosa paisaxe. A súa obra mestura, de xeito maxistral, tres ingredientes (as xentes, a natureza e o idioma), combinados a través dun tratamento que, sen renunciar á orixinalidade, entronca cos profundos cambios culturais que no século XIX reconfiguraron a relación do ser humano co medio. Os seus versos, en perpetuo diálogo cos elementos máis humildes, renden tributo á rosa e elevan o carballo ao papel de símbolo sagrado. Os toxos, as silveiras, as flores ventureiras, as herbas do camposanto e os valados e hortalizas como a verza e cereais coma o trigo son protagonistas do seu proceso de creación. A evanescencia da rosa, a permanencia da árbore, o existencial, o amoroso e o colectivo fúndense na paisaxe que transita nas súas páxinas e que hoxe, desde os eidos floridos que ela cantou, evoca en nós ecos dos seus versos

3º-4º ESO

1º-2º BAC

Coa tecnoloxía Koha